Seguro que a más de uno le ha pasado que mientras va caminando por la calle decido a llegar a algún lugar del globo terráqueo con un objetivo claro, pensando en algún tema en concreto, o simplemente mirando el suelo procurando no caer al suelo, de repente alguien te interrumpe, te saca de tu mundo, te hace olvidar tus pensamientos más profundos.
- ¿Hola?, ¿Suglirresto?, ¿eres tu?- Te pregunta. Lo miras bien, no te suena de nada, jamás habías visto esa cara. O por el contrario, te suena de algo, pero no sabes de qué. ¿Un viejo amigo? No tienes ni idea, pero para no hacerlo quedar mal disimulas.
-¡¡¡¡¡ Heyyyy!!!! ¿qué tal?, ¿cuánto tiempo?, ¿como te va la vida?
-Muy bien, ¿y tú? Jo, que ilusión verte, cuanto tiempo sin vernos, ¿cuánto tiempo ha pasado? ¿4 o 5 años?- No entiendes nada, no sabes quién es, pero vas acumulando la información: hace cuatro o cinco años que no lo ves, esto puede serte útil. Sigue el rollo.
- Si, si, como poco, ¡Incluso seis años!
-Nooo, seis no, hace seis años yo todavía vivía en Madrid.
- Ah, es verdad. ¡Que tontería!- Otro dato más, lleva seis años viviendo aquí, antes vivía en Madrid.
- Oye, ¿y que tal el trabajo?, ¿a qué te dedicas ahora?
- Pues ahora estoy en un despacho, ya sabes, papeleo y esas cosas. ¿y tú?- Haber que contesta
- Yo sigo en lo mismo, de allí no hay quien me saque, jaja.- Vaya, ¿y ahora qué?
- Ah, es verdad que estabas en eso de... eso... ¿no?
- ¿Qué perdona?
- Nada, nada, estaba pensando en voz alta.
- Oye, ¿y qué haces por esta zona?, ¿vives aquí?
-Sí, aquí al lado, ¿y tú?
- Yo sigo en mi casa de siempre, no me he mudado ni nada, lo que pasa es que mi madre vive aquí al lado y vengo a verla cada día. ¿Te acuerdas de mi madre?
-¡Hombre!, claro queme acuerdo. Que mujer más buena... ¿Cómo está?
-Bueno, aguantado sigue con el problema ese... pero bueno.
- Ah, es verdad, lo debe pasar mal, pobre.
-Si, si... Oye tengo que irme, pero dame tu número y te llamo para tomar algo mañana.
- Eh... si. 555 343 752.
-¿Has visto mi móvil nuevo?
- Si, qué bonito, ya no tienes el de antes.
-Oye, mi móvil es 555 432 509.
-De acuerdo, gracias.- ¿Y ahora que pongo como nombre de contacto?
- Oye, pues te llamaré y te vienes a casa a tomar algo, ya sabes dónde es.
-Hombre, claro que sé dónde es.
-Bueno, pues me voy, oye que alegría verte he.
-Si, si. Bueno hasta mañana entonces.
Se ha ido, ¿qué hago? no puedo dejarle plantado, sabe dónde vivo, tiene mi móvil. Solo puedo hacer una cosa: hacer la maleta, coger todo el dinero del banco y huir del país.
En mi opinión es lo más sensato que se puede hacer en este tipo de casos.
Nacho eres un "paquet".. Però que sapiguis que això només li passa a la gent gran que es dedica a passejar pels parcs.
ResponderEliminarUffff! a mi ja em comença a passar!!!!!!!!! El millor és que quan et tornes a trobar aquella persona i et reclama que no l'has trucat, l'excusa de moda és dir: se'm va fer mal bé el mòbil i se'm va esborrar tots els números...
ResponderEliminarQue sepas que me ha pasado varias veces algo similar. Ya te contaré.
ResponderEliminarCuéntanos, cuéntanos.
Eliminar¿Has vingut a aquest ascensor amb la illusio de la primera vegada? Pues entonces date por perdido.
ResponderEliminarEs un diálogo espantoso, digo, espontáneo, ¿verdad?
ResponderEliminar¿Alguien me puede traducir?
ResponderEliminar