martes, 4 de septiembre de 2012

Diálogo espontáneo

Seguro que a más de uno le ha pasado que mientras va caminando por la calle decido a llegar a algún lugar del globo terráqueo con un objetivo claro, pensando en algún tema en concreto, o simplemente mirando el suelo procurando no caer al suelo, de repente alguien te interrumpe, te saca de tu mundo, te hace olvidar tus pensamientos más profundos.
- ¿Hola?, ¿Suglirresto?, ¿eres tu?- Te pregunta. Lo miras bien, no te suena de nada, jamás habías visto esa cara. O por el contrario, te suena de algo, pero no sabes de qué. ¿Un viejo amigo? No tienes ni idea, pero para no hacerlo quedar mal disimulas.
-¡¡¡¡¡ Heyyyy!!!! ¿qué tal?, ¿cuánto tiempo?, ¿como te va la vida?
-Muy bien, ¿y tú? Jo, que ilusión verte, cuanto tiempo sin vernos, ¿cuánto tiempo ha pasado? ¿4 o 5 años?- No entiendes nada, no sabes quién es, pero vas acumulando la información: hace cuatro o cinco años que no lo ves, esto puede serte útil. Sigue el rollo.
- Si, si, como poco, ¡Incluso seis años!
-Nooo, seis no, hace seis años yo todavía vivía en Madrid.
- Ah, es verdad. ¡Que tontería!- Otro dato más, lleva seis años viviendo aquí, antes vivía en Madrid.
- Oye, ¿y que tal el trabajo?, ¿a qué te dedicas ahora?
- Pues ahora estoy en un despacho, ya sabes, papeleo y esas cosas. ¿y tú?- Haber que contesta
- Yo sigo en lo mismo, de allí no hay quien me saque, jaja.- Vaya, ¿y ahora qué?
- Ah, es verdad que estabas en eso de... eso... ¿no?
- ¿Qué perdona?
- Nada, nada, estaba pensando en voz alta.
- Oye, ¿y qué haces por esta zona?, ¿vives aquí?
-Sí, aquí al lado, ¿y tú?
- Yo sigo en mi casa de siempre, no me he mudado ni nada, lo que pasa es que mi madre vive aquí al lado y vengo a verla cada día. ¿Te acuerdas de mi madre?
-¡Hombre!, claro queme acuerdo. Que mujer más buena... ¿Cómo está?
-Bueno, aguantado sigue con el problema ese... pero bueno.
- Ah, es verdad, lo debe pasar mal, pobre.
-Si, si... Oye tengo que irme, pero dame tu número y te llamo para tomar algo mañana.
- Eh... si. 555 343 752.
-¿Has visto mi móvil nuevo?
- Si, qué bonito, ya no tienes el de antes.
-Oye, mi móvil es 555 432 509.
-De acuerdo, gracias.- ¿Y ahora que pongo como nombre de contacto?
- Oye, pues te llamaré y te vienes a casa a tomar algo, ya sabes dónde es.
-Hombre, claro que sé dónde es.
-Bueno, pues me voy, oye que alegría verte he.
-Si, si. Bueno hasta mañana entonces.
Se ha ido, ¿qué hago? no puedo dejarle plantado, sabe dónde vivo, tiene mi móvil. Solo puedo hacer una cosa: hacer la maleta, coger todo el dinero del banco y huir del país.
En mi opinión es lo más sensato que se puede hacer en este tipo de casos.

7 comentarios:

  1. Nacho eres un "paquet".. Però que sapiguis que això només li passa a la gent gran que es dedica a passejar pels parcs.

    ResponderEliminar
  2. Uffff! a mi ja em comença a passar!!!!!!!!! El millor és que quan et tornes a trobar aquella persona i et reclama que no l'has trucat, l'excusa de moda és dir: se'm va fer mal bé el mòbil i se'm va esborrar tots els números...

    ResponderEliminar
  3. Que sepas que me ha pasado varias veces algo similar. Ya te contaré.

    ResponderEliminar
  4. ¿Has vingut a aquest ascensor amb la illusio de la primera vegada? Pues entonces date por perdido.

    ResponderEliminar
  5. Es un diálogo espantoso, digo, espontáneo, ¿verdad?

    ResponderEliminar
  6. ¿Alguien me puede traducir?

    ResponderEliminar